Waar blijft dat tuinseizoen nou?

Rose Mermaid

Het vroege voorjaar duurt mij iets te lang. Ik wil zo graag aan de slag met de nieuwe groenten van dit jaar, maar met vijf graden vorst kan ik het zaaigoed beter nog even laten liggen.

Dus laat ik mij verleiden om toch flink wat bloemen en wat groenten binnen voor te zaaien. Gelukkig hoor ik dat ook van andere tuingekken. We kunnen het niet laten. Vensterbanken vol plastic bakjes, gevulde wc-rolletjes en eierdozen.

Alleen de spinazie is al gezaaid in de moestuin met een stuk lichtdoorlatend doek erover om te duiven en de kou tegen te houden.  Dit jaar komen er een hoop extra bloemen, ook in de moestuin.  Standaard komen er de Salvia Coral Nymph (daar heb je echt vanaf juli tot en met november plezier van) , Cosmos  en stokrozen, maar dit jaar ook een paar mooie soorten Zinnia’s. En paarse en oranje Lathyrus, die ik door elkaar heen laat groeien. Ik ben heel benieuwd naar het effect. En ik wil absoluut dit jaar zonnebloemen. Afgelopen jaren waren die door de slakken al opgevreten zodra ze opkwamen.

De doperwtjes en kapucijners groeien al flink, hopelijk zijn ze straks sterk genoeg om duiven en slakken te overleven.
Het lijkt erop dat ook het zaad van de tomaatjes goed ontkiemen. De bleekselderij is ook gezaaid.  En heel stiekem loop ik al te zoeken naar een extra tafeltje voor een overgebleven raam. Dan kan er toch nog wat meer bij.

Dit jaar bezoeken we Devon, Engeland, waar we naast natuur en cultuur ook tuinen en kwekers gaan bezoeken. Ik wil op zoek naar mooie tuingeraniums en floxen. Dit is trouwens een leuke site om Engelse tuinen uit te zoeken voor bezoek

Oftewel, het tuinseizoen mag van mij wel beginnen!

 

Het geluk van zelf zaaien.

Als je snel kleur in de tuin wilt, dan is het tuincentrum de perfecte plek, zowel voor eenjarige als voor vaste planten.

Maar als je iets speciaals wilt, dan moet je langs speciale kwekers of je koopt er zelf zaad van en ga je de planten zelf kweken. Ik doe graag beiden: langs kwekers of kleine tuincentra die hun eigen assortiment kweken, maar steeds vaker bestel ik het zaad.

Als het lukt om het zaad te laten ontkiemen naar plantjes, dan heb ik vaak veel en dan deel ik ze graag uit. Een zakje zaad kost net zo veel als 1 plantje, dus als het lukt om er 20 te kweken, dan is dat een leuke besparing.

En natuurlijk mislukt er ook vaak iets. Sommige zaden vragen een speciale behandeling: koelkast in en uit, donker, lichter, en dan is het zaad vaak zo klein dat je je afvraagt hoe dat ooit een flinke plant moet worden.  Ik probeer het twee keer en als het dan nog niet lukt, dan rij ik naar een kweker, als ik die plant echt belangrijk vind. Maar meestal lukt het de tweede keer wel.

Dit jaar zie ik het resultaat van het in leven houden van al die potjes Veldsalie (Salvia Pratensis),  vorig jaar.

Mooie sierlijke aren met diepblauwe bloemen.

Het is gelukt, ik ben gelukkig. En de bijen en hommels ook.

Waar word jij blij van in de tuin? Welk succesje zie je vandaag terug in de tuin, waar je vorig jaar aan gewerkt hebt?

Salvia pratensis
Veldsalie

 

 

Gele lieveling.

De gevlekte gele dovenetel

20 jaar geleden zag ik in de tuin van een vriendin dit schattige, 10 cm hoge plantje met zijn gele bloemetjes in een krans tussen de zilvergevlekte blaadjes. Verliefd! Die wilde ik ook in mijn tuin. Het bleek de gevlekte gele Dovenetel, eigenlijk een heel gewoon plantje wat veel voorkomt. Hoe dan ook, hier wilde ik een tuin vol mee! Dat kon makkelijk, want de plant maakt lange uitlopers waaraan nieuwe plantjes komen. Dus stekjes bij de vriendin meegenomen en in de eigen tuin gezet.

Daar had dit plantje het niet makkelijk. Hier en daar probeerde de Dovenetel er wel tussendoor te komen, maar uitbundig werd de bloei nooit. Ondanks dat hij goed tegen schaduw kan, werd hij toch verdrukt in het gedrang van de hogere buren.

Toen kwam de nieuwe tuin en daar was wel ruimte voor lage beplanting. Vanuit de oude tuin heb ik stekjes van de gele Dovenetel meegenomen en een prominente plek naast het pad gegeven. En ja hoor, de 10 cm hoge stengeltjes met de gele bloemenkransjes zijn nu, in april, prachtig te zien. De lange uitlopers slingeren zich gezellig tussen de andere planten door, dus de komende jaren bloeit dit lieve, vrolijke plantje op meerdere plekken in de border. De gevlekte gele Dovenetel, eigenlijk hoort hij in elke tuin thuis met zijn vrolijke uiterlijk.

Op de pagina Wildeplanten.nl staat meer informatie en een aantal prachtige botanische tekeningen.

En wil je een stekje? Laat het mij weten, dan zorg ik ervoor.

De gevlekte gele dovenetel

Gepriegel met plantjes

Mooi tekenen kan ik niet, mijn handschrift is net leesbaar.

Maar gepriegel met plantjes, daar kan ik wel geduld voor opbrengen. Misschien omdat ze leven, die kleine zaailingen. Goed voor ze zorgen, met hun worteltjes in fijne grond waar ze alles vinden om groot te worden. Iets leukers is er bijna niet.

Natuurlijk gaat er regelmatig van alles mis: te snel naar buiten waar het opeens toch weer te koud en te nat is.  Windvlagen, die de zaailingen met bakje en al door de tuin blazen. Maar als ze dat overleven en de grond is warm genoeg, dan mogen ze in de tuin. Dat geldt zowel voor de sier als voor de moestuin.

Ik ben nogal slecht in het onthouden waar ik wat heb neergezet, dus dat leidt meestal tot verrassingen: planten die nogal dicht op elkaar staan of qua kleur niet helemaal volgens het kleurenschema bij elkaar horen. Maar ik vind eigenlijk alle kleuren bij elkaar wel mooi, stoort het nooit. Als ze dicht bij elkaar staan, steunen ze elkaar vaak ook goed. En anders verplaats ik ze voorzichtig alsnog ietsje verderop.

Maar nu zitten we nog in de fase van bakken vol kleine plantjes.  Zo moeten deze kleine friemeltjes

zaailing fazantenbes

uitgroeien tot prachtige struiken: Fazantenbes

fazantenbes

Voor de moestuin staan de jonge bietjes, koolrabi, zonnebloemen, bleekselderij, pompoenen en afrikaantjes al klaar in de bakjes. De Oost-Indische kers is net gezaaid.

zaailadder

Ongeduldig als ik ben heb ik de pronkbonen al voorgezaaid. Wat zo goed ging dat ik nu met veel te grote planten zit. Nog niet eerder had ik deze bonen en je ziet ze gewoon groeien. Dus heb ik de planten getopt in de hoop dat ik daarmee, net als bij de sierplanten, stevigere planten maak, die meer zijscheuten aanmaken. Geen idee of dat werkt bij stokbonen, maar gelukkig heb ik nog een half zakje om straks in de koude grond bij te zaaien. De planten mogen overdag naar buiten om af te harden. Maar ’s nachts gaan ze naar binnen om te voorkomen dat ze te koud staan.

pronkbonen

Morgen gaan we weer naar de moestuin om ladingen onkruid te wieden en de jonge plantjes een plekje te geven.

 

We mogen weer zaaien!

Eindelijk begint het leuke werk weer: Zaaien!  Overal staan bakjes zaaigoed in huis, zodat in mei de plantjes al mooi stevig de tuin in kunnen. Bietjes, pompoenen, koolrabi, bleekselderij, maar ook sla en bonen kunnen al binnen gezaaid worden.

Dus ik ben met zaaigrond aan de slag en bakjes van allerlei herkomst, vooral champignonbakjes en fruitbakjes doen het perfect. Natuurlijk kan ik bij het tuincentrum prachtige grote zaaibakken kopen, maar ik werk al jaren met deze bakjes die ik de winter door spaar. Zo gebruik ik ze twee tot drie keer in plaats van meteen na het leegeten weggooien. En ik kan ze makkelijker kwijt op de vensterbanken. Onderin de bakjes maak ik gaatjes om teveel aan water kwijt te kunnen. Op de dekseltjes schrijf ik wat er in zit en dan plak ik de dekseltjes met   een plakbandje zachtjes vast. Als de zaailingen opkomen zet ik de dekseltjes steeds iets verder open zodat ze goed omhoog kunnen groeien.

Ik gebruik maximaal de helft van het zaaigoed, zodat ik een reserve heb voor als het mislukt of om later extra buiten bij te zaaien.

Elke dag controleer ik of de zaaibakjes nog vochtig genoeg zijn en dan geef ik ze voorzichtig water zonder de jonge zaailingen omver te spoelen. Maar niet te vochtig, want dan beschimmelt de aarde en gaan de plantjes dood. En dan wachten, geduldig wachten, blij zijn met de eerste groene puntjes boven de grond.

Zaaibakjes 1   Zaaibakjes 2

Open je hart!

oorspronkelijk bericht: 11 september 2015

Als ik rond kijk in mijn tuin, dan wordt snel duidelijk dat ik vooral van bloemen hou die hun hart laten zien. Eerlijke simpele bloemen, die zich volledig bloot geven en al hun kleur en pracht laten zien. Dat zouden we als mensen ook vaker moeten doen. Maar ja, geheimen, ongemak en schaamte maken ons gesloten en onze kleuren zijn niet goed te zien, alleen door de mensen die goed naar elkaar kijken en luisteren.

Hier een paar bloemen die hun hart trots laten zien.

WP_20150911_18_03_20_Pro  WP_20150911_18_03_46_Pro

Ik vind de Stokroos de koning der open harten. Weinig eisend bereikt deze stoere plant gerust 2,5 meter, terwijl hij weinig ruimte in neemt. Een randje tussen de muur en tegel is al voldoende.

Wil je zaad van de Stokroos, laat het mij weten of kom 3 oktober naar de plantenruilbeurs van Groei Almere in de kas op de Kemphaan.

Stokroos

Verliefd op Salie

Oorspronkelijk bericht: 24 juli 2015

Veldsalie

Salie is een prachtige plant met lipbloemen, die graag door de bijen en hommels worden bezocht. De bloemen bloeien aan aren en als je direct na de bloei de aren wegknipt volgt er meestal nog een bloei. Ik vind het een heerlijke plant en ik heb ze in meerdere kleuren. Witte, paarse, roze en nu ook de blauwe Veldsalie. En natuurlijk staat er ook een flinke bos Salie in de moestuin. Het prachtige zacht-grijsgroene blad is heerlijk in allerlei gerechten. Ik ben verliefd op Salie omdat hij zoveel te bieden heeft als sierplant, voedsel voor insecten en als kruid. Salie voegt zich ook makkelijk in de tuin tussen de andere vaste planten, terwijl hij wel opvalt door de zijn kleuren.

Salie is een makkelijke plant, die weinig eist aan onderhoud. In de winter sterft hij boven de grond af om in het voorjaar met een nieuwe grotere pol terug te komen. Ze zijn er in verschillende formaten. De Veldsalie wordt ongeveer 80 cm hoog.

Meer informatie over Veldsalie vind je hier.

Speciale kans voor liefhebbers:

De blauwe Veldsalie heb ik gezaaid, wat aardig wat tijd kostte om hem boven de grond te krijgen en toch zijn er flink wat plantjes van opgekomen. Dus voor de echte siertuinliefhebbers heb ik een aantal potjes met de jonge zaailingen op de Stekjesruiltafel gezet! Dus kom langs en neem een potje mee.

200px-illustration_salvia_pratensis0

met dank aan Wikipedia voor het beeldmateriaal