Hazelnoten

Noten zijn goede voeding. Maar ze zijn duur en komen meestal uit het buitenland. Terwijl veel soorten het hier in Nederland goed doen.

Ik woon zelf in een gebied waar in de prehistorie jagers/verzamelaars woonden, waarvan nu veel etensresten gevonden zijn. Zoals hazelnoten… daar kwamen ook wilde varkens op af en dat zorgde voor het benodigde vlees en samen met noten en bessen en vis voor hoogwaardige voeding.

Dus het wordt tijd dat we meer noten in onze (moes)tuinen zetten. Niet om varkens te lokken, maar om zelf te eten. 😀 Gelukkig neemt de aanleg van voedselbossen een vlucht. Daar zullen ook veel noten komen. Maar we kunnen ze zelf op kleine schaal ook planten.

In mijn eigen moestuin staan 5 hazelnoten, twee verschillende rassen. Ze staan er nu 3 jaar. En echt veel noten had ik er nog niet van. Dus ik ben op zoek gegaan naar goede informatie over het telen van hazelnoten. En die vond ik bij de WUR, uit 1988.

Ik bleek het niet helemaal goed te doen. Hazelnoten moeten gesnoeid worden, op een toch wat specifieke manier, om ze tot extra vruchten te stimuleren. Dus in september na de oogst flink de schaar in de struiken gezet. En dat lijkt goed te gaan; de struiken zitten vol met nootjes.

Lees dus vooral dit document en plaats eens een of twee hazelnoten in je tuin.

🤩


Seizoen 2019 is begonnen!

Met het zaaien van de tomaten en paprika’s is het zaai en plantseizoen weer begonnen. Op de tuin bestaat het werk vooral uit voorbereiden van de bedden door onkruid (lees gras) weg te halen en kleine reparaties aan het huisje en de hekken te doen.

Maar in huis begint de strijd om de ruimte: de eerste drie grote bakken staan klaar met gezaaide tomaatjes, kleine en middelmaat, gele en rode. En paprika’s. Die ga ik voor het eerst proberen, maar dat moet lukken in mijn warme tuin. Met het andere zaaigoed start ik wat later zoals sla, maïs en bietjes.

En als alles mooi op komt, dan is er ook weer genoeg voor de Stekjesruiltafel. Die gaat in april weer naar buiten zodra het niet meer koud is.

Tomaatjes in wording.
https://www.facebook.com/detuinkamervanalmere/

De tuin in december

Snijbiet

Eigenlijk is de tuin in december nog behoorlijk actief. Wintergroenten als boerenkool en spruitjes groeien nog steeds. De spinazie, die ik in begin november zaaide, staat met jonge groene puntjes boven de grond. En de snijbiet laat haar kleuren prachtig zien, nu de omliggende planten weg zijn. Een knoflookje hier, wat jong uienloof daar, er is nog genoeg. En zolang het niet vriest, staan de bloemen nog te bloeien. Vooral de goudsbloemen krijgen er geen genoeg van. Ik ben de zaden voor volgend jaar aan het uitzoeken, maar de tuin is nog steeds aan het werk.

Waar blijft dat tuinseizoen nou?

Rose Mermaid

Het vroege voorjaar duurt mij iets te lang. Ik wil zo graag aan de slag met de nieuwe groenten van dit jaar, maar met vijf graden vorst kan ik het zaaigoed beter nog even laten liggen.

Dus laat ik mij verleiden om toch flink wat bloemen en wat groenten binnen voor te zaaien. Gelukkig hoor ik dat ook van andere tuingekken. We kunnen het niet laten. Vensterbanken vol plastic bakjes, gevulde wc-rolletjes en eierdozen.

Alleen de spinazie is al gezaaid in de moestuin met een stuk lichtdoorlatend doek erover om te duiven en de kou tegen te houden.  Dit jaar komen er een hoop extra bloemen, ook in de moestuin.  Standaard komen er de Salvia Coral Nymph (daar heb je echt vanaf juli tot en met november plezier van) , Cosmos  en stokrozen, maar dit jaar ook een paar mooie soorten Zinnia’s. En paarse en oranje Lathyrus, die ik door elkaar heen laat groeien. Ik ben heel benieuwd naar het effect. En ik wil absoluut dit jaar zonnebloemen. Afgelopen jaren waren die door de slakken al opgevreten zodra ze opkwamen.

De doperwtjes en kapucijners groeien al flink, hopelijk zijn ze straks sterk genoeg om duiven en slakken te overleven.
Het lijkt erop dat ook het zaad van de tomaatjes goed ontkiemen. De bleekselderij is ook gezaaid.  En heel stiekem loop ik al te zoeken naar een extra tafeltje voor een overgebleven raam. Dan kan er toch nog wat meer bij.

Dit jaar bezoeken we Devon, Engeland, waar we naast natuur en cultuur ook tuinen en kwekers gaan bezoeken. Ik wil op zoek naar mooie tuingeraniums en floxen. Dit is trouwens een leuke site om Engelse tuinen uit te zoeken voor bezoek

Oftewel, het tuinseizoen mag van mij wel beginnen!

 

Tuinieren in november

moestuin in november

moestuin in november

Het is november en het wordt steeds stiller op de volkstuin. Het is vroeg donker,  dus beperk ik mijn tuinwerk tot overdag. Maar het is heerlijk om op de tuin te zijn en er is altijd iets te doen. Dit weekend hebben we de champost uitgereden over de tuin. 10 kruiwagens vol warme afgewerkte champignonnencompost vormen mooie bruine beschermlagen tussen de aardbeien en op de grond, die wel wat herstel kan gebruiken na een intensief tuiniersseizoen. Ook de geadopteerde bessenstruiken en andere nieuwe planten krijgen wat extra bescherming op de voeten. Vorig jaar stonden we nog samen onder een lekkend afdakje te schuilen als het opeens begon te regenen. Nu zitten we op een stoel in ons tuinhuisje uit te puffen en te wachten op een droog moment. En dat voelt als kamperen, ookal blijven we er niet slapen. Als we op de tuin zijn, voelt het als een kleine vakantie. Ondanks het gesjouw met zware stenen en het snoei- en schoffelwerk. 200 m2 klein geluk. De belofte van het nieuwe tuinseizoen laat zich al zien als de zon de hazelnootkatjes laat glimmen en de boerenkool nog fier boven de grond staat. We hebben een hoop werk verricht dit jaar. Veel zwaar werk met de harde materialen zodat er soms te weinig tijd was voor uitgebreid groente telen. Maar dat gaan we komend jaar inhalen. Dan hoeft er alleen maar onkruid gewied en veel groenten en fruit gekweekt te worden. Komende twee maanden snoeien we de bomen en de struiken. En maken we in de avonden de plannen voor het nieuwe zaaiseizoen.

 

Succesvol jaar voor de Stekjesruiltafel

grote diversiteit aanbod plantjes

De Stekjesruiltafel is opgeruimd, het seizoen van 2017 zit er weer op. Ik kijk tevreden terug, want dit jaar was de Stekjesruiltafel een groot succes. Je kunt echt merken dat Nobelhorst groter is geworden. Het aanbod aan stekjes komt nu niet meer alleen van mij en een enkele buurman, maar er zijn nog veel meer (moes)tuingekkies komen wonen. Ze zaaien zelf hun groenteplantjes, stekken zelf hun aardbeienplantjes en delen alles op de Stekjesruiltafel. Er was een veel groter aanbod met een veel grotere diversiteit. De bijgaande foto’s zeggen genoeg, toch? De tafel was bijna te klein. Dankjewel lieve tuingekkies en plantenvrienden. Samen maakten we de Stekjesruiltafel precies waarvoor hij bedoeld is: vergroten van de diversiteit van planten in de wijk.
We zijn nu 4 jaar verder en de tafel heeft haar eigen plekje verworven. Op naar het voorjaar van 2018!

tomatenfestival
tomatenfestival

tafel vol stekken

Winterklaar.

WP_20161022_12_25_47_Pro

Langzaamaan komt het werk in de tuin tot rust. Er staat nog wel wat groente, maar we hebben expres dit eerste jaar niet teveel koolsoorten en andere hongerlappen in de tuin gezet. Ik weet niet wat de vorige huurder met de grond heeft gedaan en ik heb het gevoel dat de grond wat rust en herstel kan gebruiken.

De grond, die afgedekt is met karton en stro blijkt onder deze laag verbazingwekkend rul te zijn. Waar ik op andere stukken onbedekte grond met moeite een gat kan maken vanwege de droogte, is de bedekte grond zacht en toegankelijk. Ik ben heel benieuwd hoe de grond eruit ziet als het voorjaar aanbreekt.

Op andere stukken heb ik grondverbeteraars ingezaaid. Heel spannend, want die planten maken vooral erg graag nieuw zaad, dus hier hebben we nog wel een paar jaar “plezier ” van. Maar er staat inderdaad geen verder ongewenst groen op hetzelfde stuk. Dus voor dat doel werkte het goed. Nu nog wachten op een paar graden vorst zodat de planten pruttig worden en door de grond gewerkt kunnen worden. En vriest het niet? Dan is het goede composthoopvuller, ondanks de zaden.

En daarnaast heb ik een stuk grond kaal gemaakt, puur om te zien wat het verschil is met de rest van de grond volgend voorjaar.

Eerdaags ga ik nog een keer door de tuin om restanten planten op te ruimen, en dan is dat voorlopig het laatste wat we doen. De tuin is winterklaar.

Maar er zijn altijd plannen leggen we het hoofdpad opnieuw en maken we een koude bak voor het voorjaar. Maar dat zijn klusjes waar we de hele winter tijd voor hebben. En dan nadenken over een nieuw schuurtje en een afdakje… eigenlijk is er nog genoeg te doen deze winter. De tuin winterklaar is dus niet echt aan de orde. 😉

In de tussentijd begint het hele proces weer opnieuw: zaden, aardappels en uien uitzoeken en bestellen. Een nieuw tuinplan voor 2017 maken.  En weer blij vooruit kijken naar het nieuwe tuin seizoen. Laat de winter maar komen.

 

 

We zullen wel zien: nazomeren en nadenken.

 Artisjok en Peruaan

Wat we aan warmte in het begin van de zomer tekort kwamen, maken augustus en september meer dan goed. Alles bloeit en groeit gestaag door. 3 courgetteplanten geven al lange tijd elke paar dagen prachtige courgettes. Jonge artisjokken- en stokrozenplanten beloven volgend jaar een spektakel. De raapjes en bieten groeien gestaag en een weelderig bloeiend bijenmengsel levert voer voor bijen en vlinders (helaas voornamelijk witjes). Maar je merkt dat de dagen korter worden en de planten het wel een beetje gehad hebben. Op het onkruid na: de grassen en de brandnetels groeien in hoog tempo op plekken die je een paar dagen ervoor nog vrij gemaakt had van ongewenste groeisels. En daar gaat nu de meeste aandacht naar uit: onkruid verwijderen in de hoop dat het volgend jaar iets minder zal zijn. IJdele hoop? We zullen zien.

Het schriftje met tuinaantekeningen raakt al lekker vol met aandachtspunten voor volgend jaar. De winter leent zich goed voor het zwaardere werk, zoals opnieuw paadjes leggen, een koude bak en een composthoop timmeren. Misschien komen we zelfs toe aan een nieuw deurtje in het hek. We zullen zien.

Voor nu plukken we nog wat rucola terwijl we in het warme zonnetje zitten. Glimlachen we naar elkaar over wat we afgelopen jaar voor elkaar gekregen hebben, ondanks allerlei lichamelijke tegenslagen en de druk om iets van die grote lap tuin te maken. Toen we nog dachten dat we zo snel mogelijk alles op orde moesten hebben. Nu weten we beter, alles heeft zijn tijd en het komt wel goed.

Verliefd op de volkstuin

Volkstuin roelfien en tim

Terwijl we dagelijks iets uit de tuin eten: aardappeltjes, sperciebonen, snijbonen, courgettes, uien, frambozen, etc, hebben we voor het najaar nog raapjes, venkel en rucola gezaaid. Het zomerseizoen rekken we nog een beetje op. De rode kolen hadden een slechte start, leken te herstellen, maar worden nu opgevreten door slak of rups.  En zo leren we elke dag en van elke groente. Volgend jaar gaan de koolsoorten fijn onder doek en zetten we veel minder sla tegelijkertijd. (Zelfs een kwart zakje zaad levert al tientallen plantjes!)

En we moeten groter leren denken. Ik zit qua afmeting nog steeds in de minituintjes fase, zodat ik rijtjes van een meter maak. Voor sla is dat een aanrader, telkens een meter inzaaien met een maandje tussentijd. Maar niet voor bonen en dopertwjes, daar kun je eigenlijk nooit genoeg van hebben. De sperciebonen en peulen gaan volgend jaar lekker de ruimte krijgen, deels flink de lucht in. Want nu had ik stambonen (die wel beter tegen kou kunnen), maar dat waren 4 maaltjes, terwijl ik later in het zomerseizoen ook prima stokbonen erbij kan zetten waar ik langer plezier van heb.

Dus komend seizoen: in het voorjaar stambonen en erwtjes onder doek, zoals kapucijners en lage peulen zoals de zweedse peulen, die minder kougevoelig zijn.  En dan in juni de hoge stokbonen: snijbonen en sperciebonen

Want ik zie de tuin steeds meer als een plek waar ik groenten en fruit kan kweken, dat zelfs in het oogstseizoen nog erg duur of schaars is. Artisjok, Mierikswortel, we proberen het gewoon. Zelfs mijn Peruaanse aardpeer heeft de drievoudige verhuizing goed overleefd.

Een standaard komkommer mag best, maar daar kom je in de winkels wel in om. Maar augurkjes om zelf in te maken, of wat duurdere vleestomaten, daar maak ik komend jaar ruimte voor. Terwijl ik de kolen wel in de supermarkt of op de markt koop. Ook wil ik de tuin nog iets meer gebruiken voor het kweken van bijzondere eenjarige sierplantjes.

Een aantal bedden zijn nu bedekt met karton en stro en mogen lekker tot volgens voorjaar tot rust komen. Een bed dat veel te veel belopen werd door verbouwingen is nu ingezaaid met grondverbeteraars bijenmengsel. De wortels maken de grond luchtig en geven er stikstof af als goede voeding voor de grond. Hopelijk gaat het even vriezen deze winter, dan kan het vergane blad door de grond gewerkt worden.

Eigenlijk barst ik van de ideeen. En ik loop ook graag wekelijks een rondje over de volkstuinen om te zien hoe anderen het doen. Ik heb aardige buren op de tuin, die goede tips geven. Ookal verschilt mijn manier van tuinieren met die van hen, in de basis denken we hetzelfde: geen gif, geen gewasbescherming en geen onkruidbestrijders. En verder doet iedereen wat hij of zij leuk vindt. Veel sierbloemen kleuren de randen van de tuinen, waarbij stokrozen en rozen favoriet zijn. Maar er staan bij de meeste tuiniers ook veel bloemen voor vlinders en bijen. Ik vind dat echt een heerlijke manier van tuinieren. We nemen niet alleen maar, we geven ook wat terug.

Het is september en ik ben blij met mijn volkstuin!

Alles voor de oogst?

Als de uien over het touw hangen te drogen staan we intens gelukkig samen naar onze oogst te kijken. Ons eerste jaar en al zoveel opbrengst. Dan plukken we een paar mooie courgettes van de planten en snij ik een flink bos snijbiet, terwijl er nog genoeg staat voor de rest van de zomer.  Al die zware arbeid van het afgelopen jaar betaalt zich nu terug.

Uienoogst

En toch … is het dan alleen maar de oogst waar het om gaat? Is de weg naar de oogst eigenlijk niet net zo leuk? Een groene tuin, terwijl je op je hurken tussen de groenten zit om de nieuw gezaaide raapjes uit te dunnen.  In de bomen zitten de vogels te roepen dat ze omgewoelde grond willen bekijken. De bessen die glimmen in het zonlicht.

De tuin begint een mooie plek te worden waar het fijn is om te zitten, een praatje te maken met de buren over hoe zij de aardbeien stekken en waar de belofte voor volgend jaar al in de lucht hangt.

Dus nee, het is niet alleen de oogst. Want die kan nog veel groter. Maar daar zit de lol niet in. De lol zit in het kweken van groenten, die je niet zo vaak ziet. In het telen van fruit waar je nooit genoeg van kan hebben. De lol zit ook in de manier waarop we omgaan met de grond. Hoe houden we de klei zacht als de zon hem bakt? Hoe putten we haar niet uit zodat er volgend jaar ook nog genoeg voeding in de bodem zit? Hoe geven we de aarde zelfs wat terug om op adem te komen?

Maar de oogst is absoluut de kroon op het werk. Aan de kwaliteit van je oogst zie je niet altijd je harde werken terug. Sommige planten laten het afweten, komen zelfs niet op of kwijnen weg ondanks de goede zorgen. Maar alles wat wel lukt geeft zoveel energie dat de miskleunen snel vergeten zijn. Want tegen het plezier van een mooie oogst kan weinig op.

Pronkbonen