Heerlijke herfstige zondag.

Dagenlange regenbuien met egaalgrijze luchten waardoor het lijkt dat het nooit meer licht wordt, nee, daar hou ik niet van. Maar die herfstdagen waarbij zon, wolken en regen elkaar afwisselen, zijn heerlijk. Dat je naar buiten kijkt om te zien of die regenwolk al voorbij trekt om dan klaar te staan om naar buiten te gaan.

De grond is weer lekker zacht door de regen, perfect weer voor tuinklusjes, zonder dat je vingers zeer doen van de kou. Even een half uurtje wat rommelen in de tuin. Wat opruimen, wat potten leegmaken, een plant verplaatsen en dan met een kop koffie op het bankje in de tuin even genieten van het gedane werk. Er is nog veel meer werk, maar dat komt allemaal wel. En zo niet, ook prima, de natuur heeft mij helemaal niet nodig om voor zichzelf te zorgen. Dan staat die ene struik nog een jaartje langer op een voor ons iets minder handige plek.

Om dan de druppels van de volgende bui te voelen en snel weer naar binnen te gaan. Met een tevreden gevoel van nuttig bezig zijn een boek pakken en lezen tot de volgende opklaring. Ja, daar is het blauw tussen de wolken. Dus hup, laarzen aan, opnieuw naar buiten en dan fijn een rondje door het bos lopen. De geur van rottend blad, aarde en hars stijgen op als je in het waterige zonnetje door het bos loopt te soppen. En dan net niet op tijd thuis komen. Nog net die nieuwe bui in je nek. Maar dat is niet erg. Want het is zondag, het is herfst, nooit zijn de kleuren van de natuur zo mooi als nu.

Fijne dag!

Nobelherfst WP_20161106_08_52_26_Pro