Gele lieveling.

De gevlekte gele dovenetel

20 jaar geleden zag ik in de tuin van een vriendin dit schattige, 10 cm hoge plantje met zijn gele bloemetjes in een krans tussen de zilvergevlekte blaadjes. Verliefd! Die wilde ik ook in mijn tuin. Het bleek de gevlekte gele Dovenetel, eigenlijk een heel gewoon plantje wat veel voorkomt. Hoe dan ook, hier wilde ik een tuin vol mee! Dat kon makkelijk, want de plant maakt lange uitlopers waaraan nieuwe plantjes komen. Dus stekjes bij de vriendin meegenomen en in de eigen tuin gezet.

Daar had dit plantje het niet makkelijk. Hier en daar probeerde de Dovenetel er wel tussendoor te komen, maar uitbundig werd de bloei nooit. Ondanks dat hij goed tegen schaduw kan, werd hij toch verdrukt in het gedrang van de hogere buren.

Toen kwam de nieuwe tuin en daar was wel ruimte voor lage beplanting. Vanuit de oude tuin heb ik stekjes van de gele Dovenetel meegenomen en een prominente plek naast het pad gegeven. En ja hoor, de 10 cm hoge stengeltjes met de gele bloemenkransjes zijn nu, in april, prachtig te zien. De lange uitlopers slingeren zich gezellig tussen de andere planten door, dus de komende jaren bloeit dit lieve, vrolijke plantje op meerdere plekken in de border. De gevlekte gele Dovenetel, eigenlijk hoort hij in elke tuin thuis met zijn vrolijke uiterlijk.

Op de pagina Wildeplanten.nl staat meer informatie en een aantal prachtige botanische tekeningen.

En wil je een stekje? Laat het mij weten, dan zorg ik ervoor.

De gevlekte gele dovenetel

Gepriegel met plantjes

Mooi tekenen kan ik niet, mijn handschrift is net leesbaar.

Maar gepriegel met plantjes, daar kan ik wel geduld voor opbrengen. Misschien omdat ze leven, die kleine zaailingen. Goed voor ze zorgen, met hun worteltjes in fijne grond waar ze alles vinden om groot te worden. Iets leukers is er bijna niet.

Natuurlijk gaat er regelmatig van alles mis: te snel naar buiten waar het opeens toch weer te koud en te nat is.  Windvlagen, die de zaailingen met bakje en al door de tuin blazen. Maar als ze dat overleven en de grond is warm genoeg, dan mogen ze in de tuin. Dat geldt zowel voor de sier als voor de moestuin.

Ik ben nogal slecht in het onthouden waar ik wat heb neergezet, dus dat leidt meestal tot verrassingen: planten die nogal dicht op elkaar staan of qua kleur niet helemaal volgens het kleurenschema bij elkaar horen. Maar ik vind eigenlijk alle kleuren bij elkaar wel mooi, stoort het nooit. Als ze dicht bij elkaar staan, steunen ze elkaar vaak ook goed. En anders verplaats ik ze voorzichtig alsnog ietsje verderop.

Maar nu zitten we nog in de fase van bakken vol kleine plantjes.  Zo moeten deze kleine friemeltjes

zaailing fazantenbes

uitgroeien tot prachtige struiken: Fazantenbes

fazantenbes

Voor de moestuin staan de jonge bietjes, koolrabi, zonnebloemen, bleekselderij, pompoenen en afrikaantjes al klaar in de bakjes. De Oost-Indische kers is net gezaaid.

zaailadder

Ongeduldig als ik ben heb ik de pronkbonen al voorgezaaid. Wat zo goed ging dat ik nu met veel te grote planten zit. Nog niet eerder had ik deze bonen en je ziet ze gewoon groeien. Dus heb ik de planten getopt in de hoop dat ik daarmee, net als bij de sierplanten, stevigere planten maak, die meer zijscheuten aanmaken. Geen idee of dat werkt bij stokbonen, maar gelukkig heb ik nog een half zakje om straks in de koude grond bij te zaaien. De planten mogen overdag naar buiten om af te harden. Maar ’s nachts gaan ze naar binnen om te voorkomen dat ze te koud staan.

pronkbonen

Morgen gaan we weer naar de moestuin om ladingen onkruid te wieden en de jonge plantjes een plekje te geven.

 

Terugkijken en vooruit zien.

oorspronkelijk bericht: 16 oktober 2015

Terwijl het buiten een beetje somber en donker is zo rond 8.00 uur, zie ik de tuin van het volgend jaar al.

Om tuinplannen te maken voor volgend jaar moet ik eerst terug kijken naar het afgelopen jaar. Er is veel gebeurd. De tuin werd steeds groener; de eenjarigen hebben de tuin in de zomer van 2015 aangekleed en opgevrolijkt. Het Klaprozenfeest was hiervan het mooiste voorbeeld. De vaste plantenstekjes uit het vorige huis vonden meestal hun plekje wel prettig en werden echte planten. De nieuwe planten hadden het soms moeilijk, maar als ze het eenmaal doen zijn ze een belofte voor de komende jaren. De klei is een zware bodem om mee te beginnen, maar als de planten eenmaal aanslaan hebben ze de beste voedingsbodem die er is.

Bijna alles groeide naar volle tevredenheid. Soms zo geweldig dat andere planten direct overwoekerd raakten. Dus er moet nog flink ingegrepen worden op sommige plekken. De Oost-Indische Kers is bijvoorbeeld meterslang met dikke ranken vol blad en bloemen, zodat de bodembedekkers eronder het toch iets minder leuk vonden. Ok, wijze les, die wildgroeier zetten we daar volgend jaar niet weer. Terwijl de Druif eigenlijk een beetje staat te kwijnen in een hoekje met teveel zandgrond. Het lijkt iets beter te gaan, maar hij mag wel betere grond hebben. En de Vlinderstruik is ook wel erg enthousiast: meer dan 2 meter in 1 jaar…

De muren en de hekken zijn echter nog steeds erg goed zichtbaar en maken een harde indruk langs het groen. Dus daar ga ik komend jaar verder mee aan de slag.

Zo zijn er wel honderd kleine afwegingen op mijn 40  m2 tuingrond waar ik iets mee wil. En dat ben ik nu allemaal in lijstjes aan het zetten: welke maand doe ik wat? En hoe wil ik het volgend jaar? En welke materialen gebruik ik daarbij? Het is handig om bij de acties op mijn lijstje meteen prijsindicaties te zetten? Wat kost het mij om het zo te krijgen? Zo krijg ik inzicht in welke acties passen qua werk en geld bij welke periode?

Ik probeer alles zo low budget mogelijk te doen. Maar voor sommige ideeën kun je beter de basis meteen goed leggen, zodat je er later geen last van krijgt. (door schade en schande wordt men wijs 🙂 )

Zo wil ik een Bamboe heg langs een muur. Maar dan moet er wel goede bescherming voor de rest van de omgeving komen: dikke randen plastic waar de wortels van de Bamboe niet doorheen kunnen lopen. Dus dat is een investering die er wel weer uit komt.

Op een andere plek is de grond te zanderig en te los waardoor het wegspoelt. Dus daar komt de stevige Klimop te staan, die het overal wel naar zijn zin heeft. Daarmee komt er een flink wortelgestel op die grond die de boel netjes op zijn plek houdt. Hopelijk geen verzakkingen meer en geen kosten.

En verder laat ik de tuin zoveel mogelijk tot rust komen. De vaste Zonnebloem is de enige echte grote verplaatsing. Die had ik heel suf gezellig naast het pad gezet, zodat we er nu bijna niet meer door kunnen. Dus die moet echt ergens anders heen. Op de plek van de Helianthus komen nu de Pioenrozen.

De grond wordt zoveel mogelijk met blad en groenafval van afstervende eenjarigen bedekt om eventuele vorstschade te voorkomen.

Ik kijk tevreden terug en ik vind in de tuin mijn energie om er volgend jaar een nog mooier paradijsje van te maken.

 

 

De toekomst in eigen hand.

Terwijl vele planten nog extra serenade geven met hun bloemen, is het goed om alvast na te denken over volgend jaar. Staat alles waar het moet staan? Misschien verplant ik ze nu alsnog om te zorgen dat ze de warme grond tot en met het najaar kunnen gebruiken voor het aanmaken van nieuwe wortels. Ik vind het moeilijk om goed te weten of de planten op hun juiste plek staan. Komen formaat, kleur en zelfs geur overeen met wat ik in mijn hoofd heb? Passen de plantcombinaties goed bij elkaar, versterken ze elkaar?  Geen idee. Met de minimale kennis, die ik heb probeer ik wat en volgend jaar zien we wel weer.

Meestal zijn planten lieve geduldige wezens, die met grond en wat water al snel genoegen nemen. En echt lelijk is eigenlijk geen enkele combinatie. Als opeens paars en oranje door elkaar staan, vind ik het een gedurfd samenspel van kleuren. Zo past alles.

In de tussentijd verzamel ik zaad van de verschillende planten: Venkel, Teunisbloem,  Beker Malva, meerjarige Lathyrus, Koriander, Kaardenbollen, etc. Langzaamaan vullen de plastic zakjes de planken van de kast. Het is een rijk gevoel, al dat zaaigoed. Zelf de toekomst in eigen hand hebben door te zorgen voor nieuwe aanwas. Van die kleine bolletjes, halve maantjes, minuscule zwarte puntjes uit een zaaddoosje, al die nakomelingen!

Er volgt nog veel meer; er moeten ook nog flink wat stekken gemaakt worden, want zaterdag 3 oktober staat de Stekjesruiltafel op de plantenruilbeurs van afdeling Almere van Groei.nl waar ik met het ruilen hoop ook wat andere leuke planten en zaden te krijgen, die ik nu nog niet heb. En daar heb ik dan hopelijk eind volgende zomer weer zaad of stekken van, zodat ook anderen er weer van kunnen genieten. En zo is de cirkel voor de Stekjesruiltafel weer rond.

Zie je in de lijst nu al zaadjes staan, die je zou willen hebben? Wacht dan niet tot 3 oktober, maar laat het mij weten via de facebookpagina dan zorg ik dat je een zakje zaadjes krijgt.

 

Inspiratie uit Engeland

Oorspronkelijk bericht: 6 juli 2015

Copyright: roelfien
Copyright: roelfien

De Stekjesruiltafel is weer actief na een zeer inspirerende vakantie in Engeland.

Ik bezocht Sissinghurst Gardens, waar prachtige borders op kleur gemaakt waren en beeldschone rozen echt over alle muren klommen.

We hebben onze ogen uit gekeken en dat wil ik graag met jullie delen.

Voor wie meer wil weten over Sissinghurst Castle en gardens, lees hier verder.

Alle borders waren op kleur en met dezelfde soorten ingericht. Dus de witte border had dezelfde beplanting als de blauwe en de roze. En dan zie je pas hoeveel kleurvarianten de planten kennen. We hebben wel 8 verschillende kleuren Pronkerwt (Lathyrus) gezien. En zo ging dat ook met de Phloxen etc.

Buiten de formele tuinen op kleur waren er prachtige fruitgaarden, landerijen en wandelpaadjes langs statige boomgalerijen.

Hieronder wat beeldmateriaal om je te laten watertanden.

Struikrozen worden niet als strakke saaie struikjes neergezet, maar gecombineerd met Phloxen, Akeleien, Borage (die ook in het wit bestaat, terwijl ik de blauwe kleur al zo mooi vind), Zeeuws Knoopje en Riddersporen.

Terwijl de gele border onder andere bestaat uit Zonnebloemen (Helianthus, de vaste plant), gele Roos, Gele Toorts, Gulden Roede en gele Hemerocallis. Allen planten die het in onze Nederlandse tuinen ook prima doen.

Dus staan er nu op de STEKJESRUILTAFEL stekken van de Helianthus (Zonnebloem, vaste plant) en Gulden Roede. Beiden mogen graag wat woekeren, maar in combinatie bij elkaar houden ze elkaar mooi omhoog en ze zijn op de plekken waar je ze niet wilt makkelijk te verwijderen. Ze bloeien mooi in de late zomer, zodat als alle andere vroege bloeiers klaar zijn, deze makkelijke planten de tuin heldergeel licht geven.

 

roelfien-sissinghurst-125 roelfien-sissinghurst-132 roelfien-sissinghurst-128 roelfien-sissinghurst-114 roelfien-sissinghurst-090 roelfien-sissinghurst-171 roelfien-sissinghurst-161 roelfien-sissinghurst-096 roelfien-sissinghurst-153 roelfien-sissinghurst-151 roelfien-sissinghurst-147 roelfien-sissinghurst-137

Verliefd op Salie

Oorspronkelijk bericht: 24 juli 2015

Veldsalie

Salie is een prachtige plant met lipbloemen, die graag door de bijen en hommels worden bezocht. De bloemen bloeien aan aren en als je direct na de bloei de aren wegknipt volgt er meestal nog een bloei. Ik vind het een heerlijke plant en ik heb ze in meerdere kleuren. Witte, paarse, roze en nu ook de blauwe Veldsalie. En natuurlijk staat er ook een flinke bos Salie in de moestuin. Het prachtige zacht-grijsgroene blad is heerlijk in allerlei gerechten. Ik ben verliefd op Salie omdat hij zoveel te bieden heeft als sierplant, voedsel voor insecten en als kruid. Salie voegt zich ook makkelijk in de tuin tussen de andere vaste planten, terwijl hij wel opvalt door de zijn kleuren.

Salie is een makkelijke plant, die weinig eist aan onderhoud. In de winter sterft hij boven de grond af om in het voorjaar met een nieuwe grotere pol terug te komen. Ze zijn er in verschillende formaten. De Veldsalie wordt ongeveer 80 cm hoog.

Meer informatie over Veldsalie vind je hier.

Speciale kans voor liefhebbers:

De blauwe Veldsalie heb ik gezaaid, wat aardig wat tijd kostte om hem boven de grond te krijgen en toch zijn er flink wat plantjes van opgekomen. Dus voor de echte siertuinliefhebbers heb ik een aantal potjes met de jonge zaailingen op de Stekjesruiltafel gezet! Dus kom langs en neem een potje mee.

200px-illustration_salvia_pratensis0

met dank aan Wikipedia voor het beeldmateriaal

Nachtelijk buffet.

Overdag bezoeken de vlinders, de bijen, hommels en zweefvliegjes de bloemen in de tuin. Die bloemen gaan vaak ‘s avonds weer dicht of al het stuifmeel uit hun hartjes is al weg als de avond valt. Dus waar vind je dan eten als nachtvlinder of nachtuiltje?

Bijvoorbeeld in de Teunisbloemen. Deze heldergele bloemen gaan in de loop van de avond open. Dat doen ze zo snel dat je er op kunt wachten totdat de bloemen zich ontvouwen. Het bijna fluoriserende geel trekt alle nachtelijke hongerigen aan.

De planten zijn een of tweejarig, soms ook meerjarig en laten zich makkelijk zaaien op arme zanderige grond, zolang ze maar flink zon krijgen en niet hoeven te vechten om een plekje. Zaaien doe je op de plek waar je ze wilt hebben. De planten zijn smal en kunnen 1,5 tot 2 meter worden. Deze sprankelende nachtbuffetjes verdienen een plek in elke tuin!

Teunisbloem